Ik kijk naar mijn to do list. Oh nee, weer niet gedaan. Weer een dag voorbij.
Terwijl dit juist zo belangrijk voor me is. Ik heb me toch weer laten leiden door anderen. Me laten afleiden. Niet begonnen met datgene wat ik echt wilde doen vandaag.. Wat ontzettend dom zeg van mezelf. Pfff. Morgen heb ik er ook geen tijd voor. Zit mijn dag helemaal vol. Overmorgen dan maar? Oh nee, dan heb ik de hele dag afspraken. Dat wordt dus pas volgende week. Of zal ik het nu dan nog maar even doen? Nee, dat wordt nachtwerk. Oke, het is niet anders, volgende week ga ik er echt mee aan de slag.
Ik sta op, drink een kop thee en ga naar bed. En dan gebeurt het. De gedachten ploppen omhoog. Waarom heb je het nou niet gedaan vandaag? Zo stom van je. je had het je echt voorgenomen. Maar nee hoor, je moest weer zo nodig eerst andere dingen gaan doen. Ik voel me vreselijk schuldig…
Schuldgevoelens, ze kunnen ons enorm in de weg zitten.
Schuld gevoel is meestal dat je je naar voelt over iets. Dat je weet dat je iets niet goed hebt gedaan of iets hebt nagelaten wat je wel zou moeten doen. En daar voel je je dan vervolgens heel schuldig over. Je kunt je schuldig voelen naar jezelf, of naar anderen. Ook ervaart de een veel meer last van schuldgevoel dan de ander. Uit onderzoek blijkt bijvoorbeeld dat vrouwen zich veel vaker schuldig voelen dan mannen. En vaak ontwikkelen we als kind schuldgevoelens als onze ouders gaan scheiden of als we verlaten worden door een ouder. Je schuldig voelen is 1 van de meest lastige emoties om mee om te gaan. Omdat het een complex gevoel is, ook liggen er vaak andere emoties onder.
En zo lig ik dus in bed me schuldig te voelen over iets dat ik niet heb gedaan. Mijn schuldgevoel gaat over in boosheid. Boosheid op mezelf. Dat ik het niet gedaan heb. Ja, lekker dan, lig ik hier wakker, te piekeren. Daar word ik dan ook weer boos op. Want dat heeft geen zin. Het lost niets op. Sterker nog. Ik slaap dus niet en straks voel ik me morgen ook nog eens niet uitgerust. Kortom, het levert me niks op dat schuldgevoel.
Of toch wel?
Schuld is een leraar wanneer het je leidt, maar een demon als het je aan banden legt.
Net als alle andere emoties heeft schuldgevoel ook vaak nut. In mijn voorbeeld hierboven heb ik me laten leiden in plaats van mezelf eerste prioriteit te geven. Ik baal dat ik JA heb gezegd tegen iets waar ik eigenlijk NEE tegen had willen zeggen. Omdat die actie op mijn to do list een belangrijke voor mij is. Het is iets wat ik echt wil doen. Je schuldig voelen geeft je vaak inzicht in wat er belangrijk is voor jou. Wat de dingen zijn die je wel wilt doen en niet wilt doen.
Vaak zit schuldgevoel ons echter enorm in de weg. Omdat het in ons hoofd en ons lijf gaat zitten. Zoals dat ik er in bed over lig te piekeren. Dat heeft natuurlijk absoluut geen nut, daar krijg ik alleen maar wallen van onder mijn ogen 😉
En zo start ik de week erop met die ene actie voor mezelf. Nee, niet eerst mijn mail openen, niet eerst kijken wat anderen nodig hebben vandaag. Wat geeft dat een lekker gevoel…
Kiezen voor jezelf
Bij je schuldig voelen naar jezelf gaat het er vaak over dat je iets hebt gelaten wat belangrijk voor je is. Dat je prioriteit hebt gegeven aan iets wat je eigenlijk geen prioriteit wilde geven. Maar hoe zit dat nu precies? Wat maakt schuldgevoel nou zo complex? Welke emoties liggen er nu achter of onder? Wat heeft schuldig voelen te maken met compassie en liefde voor jezelf?
Wil je daar meer over weten? Lees dan vooral mijn volgende blogs waar ik hier dieper op in zal gaan.
En voor nu de volgende tips:
- Bekijk jouw tot do list eens kritisch. Staan er dingen op die voor jou belangrijk zijn? Of alleen dingen voor de ander.
- Onderzoek eens waarover jij je vaak schuldig voelt.. het kan je maar zo inzichten geven in wat er voor jou belangrijk is en wat juist niet.
Doe bovenstaande overigens zonder die strenge vinger, zie het als een reis waarbij de weg vaak interessanter is dan de bestemming zelf. En laat me vooral weten wat je tegenkomt, welke vragen het oproept of wat je lastig vindt!
Enjoy the ride!
-
19 augustus 2017
- Mira Sovilj
- Blog
- 0 Comments
- Like