Rouw is de achterkant van liefde…
Het maakt de pijn en het verdriet natuurlijk niet minder. Rouw is een intensief proces waar je van alles in kunt tegenkomen. Herken je jezelf in 1 of meer van de volgende zinnen?
- Voel je je overweldigd door pijn & verdriet na verlies?
- Ervaar je (nieuwe) lichamelijke klachten (zoals slecht slapen, koude rillingen of zware vermoeidheid) in je rouwproces en weet je niet hoe hiermee om te gaan?
- Heb je het gevoel dat je vastzit in je rouw?
- Ben je vaak moe of uitgeput en vermoed je dat dit door je verdriet komt?
- Heb je moeite om je te concentreren of simpelweg dagelijkse taken te volbrengen?
- Vraag je je af of het ‘normaal’ is wat je allemaal ervaart? Dat de dood zo aanwezig is bijvoorbeeld. Dat je dingen vergeet. Of dat je vervelende gedachtes hebt..
- Voel je je alleen in je verdriet, alsof niemand echt begrijpt wat je doormaakt?
- Worstel je met gevoelens van schuld of spijt ?
- Weet je niet goed hoe je een nieuw ritme of doel in je leven kunt vinden na je verlies?
Rouw (is) in beweging. Geen enkel rouwproces is hetzelfde. Het overvalt je zo ineens. In de supermarkt. Waar je datgene ziet wat hij of zij zo lekker vond. Of als er een herinnering verschijnt op je telefoon. Of gewoon zomaar, zonder enige aanleiding. DE enige overeenkomst in dit proces lijkt te zijn dat het grillig is. We hebben er geen grip op. En juist daar hebben we mee te dealen. En laat dat nou ook net iets zijn wat we niet (meer) leren.
Toen mijn man overleed begin 2024 ontdekte ik ontzettend veel. Over mezelf. En over rouw. Ik was ‘blij’ dat ik mijn lichaam en bijbehorende emoties de afgelopen jaren had leren kennen. Hierdoor schrok ik minder van alles wat er voorbij kwam. Ik (h)erkende de moeheid. Schreeuwde de pijn letterlijk uit mijn lijf. Schrok niet wanneer ik door mijn benen zakte en op de grond viel als ik alleen was.
Letterlijk alles deed pijn. Niet alleen mijn hart. Bij die pijn blijven en dat te doorvoelen is en was geen makkelijke weg… Maar doorvoelen is wel waar ik in geloof… Het verzacht de pijn niet, maar helpt wel het te (ver)dragen. Niet om een proces af te sluiten. Ik geloof niet dat je een rouwproces ooit afsluit. Wel kan je het verlies onderdeel maken van je leven. Om vervolgens een mogelijk nieuwe versie van jezelf te worden. Ten slotte helpt het aandacht en ruimte te geven aan je lichaam om kansen op ziek worden te voorkomen.
Veel mensen worstelen met het doorvoelen van rouw. Ik vind het dan ook fijn om hier anderen bij te kunnen begeleiden. Om het proces soort van draaglijker te maken. In een warme en veilige bedding. want samen dragen is zoveel lichter dan alleen..Op vrijdag 7 maart organiseer ik samen met collega Sara Setodeh, een zeer liefdevolle en wijze (vak)vrouw als het over rouw en verlies gaat, een dag met het thema ‘rouw & verlies’.
Op deze dag combineren we onze kennis en ervaring en doen we zowel lichaamsgerichte oefeningen als systemische oefeningen. Verder maken we gebruik van rituelen, muziek en poëzie. We vertragen en zorgen voor een liefdevolle bedding waarin het lichaam mag rusten en het verdriet mag ademen.
Rouw is een fysieke ervaring
Bij een betekenisvolle verlieservaring kan je overvallen worden door verschillende emoties. Die komen vaak in golven en soms geheel onverwachts. De psychische pijn wordt lichamelijk gevoeld en is dus niet te onderscheiden van fysieke pijn. Dit kan overweldigend zijn.
In het rouwproces kan je mogelijk de liefde naar jezelf en de draagkracht verliezen om te kunnen voelen. Oude overleving mechanismes kunnen weer actief worden. Je wilt mogelijk (be)grijpen om weer houvast te kunnen vinden in de chaos. Op zoek naar verklaringen en oplossingen. Rouw stagneert dan en daarbij ook je beschikbare levensenergie.
Er valt echter niks op te lossen.
Het leven geeft en neemt, het is een continue cyclus.
Om vanuit de veerkracht verder te kunnen is verbinding met het lichaam nodig. Rouw is een fysieke ervaring. Een uitweg uit verdriet is niet te bedenken. Om liefdevol en met compassie te kunnen verbinden met het lichaam en de pijn is er een veilige bedding en de aanwezigheid van de ander met een open hart nodig.
Voor wie?
- Voor ieder die verlies ervaring(en) heeft doorgemaakt, die onlangs afscheid heeft genomen en of nog moet nemen van een dierbare.
- Voor ieder die meer verbinding wil ervaren met het lichaam in het rouw proces.
- Voor ieder die op een andere manier resoneert met dit onderwerp.
Investering een aanmelden:
Datum: vrijdag 7 maart 2025, 9:30-17:00 uur
Locatie: Naar Zee, (IJburg, Amsterdam)
Kosten: € 275 ex 21% btw (inclusief lunch)
Voel je welkom en gesteund en doe mee:
Ester de Vos
Ester is een lichaamsgericht psycholoog die mensen wil helpen meer in contact te komen met hun gevoelens. Haar missie kreeg een extra dimensie toen haar man de diagnose kanker kreeg. Tijdens zijn behandeling werd Ester zich scherp bewust van hoe onbewuste emoties en patronen een grote rol spelen in de zorg. Deze persoonlijke ervaring heeft haar vastberadenheid versterkt om anderen te begeleiden in het beter begrijpen en doorvoelen van hun emoties.
Sara Setodeh
Sara is transcultureel systemisch coach en begeleidt mensen in het proces van Verlies-Afscheid en Rouw. Zij heeft zelf een aantal betekenisvolle verlieservaringen doorgemaakt. Haar missie is om dit universele thema bespreekbaar en toegankelijk te maken. In haar werk nodigt ze je uit om samen het heilige terrein van rouw te betreden. Zoals Oscar Wilde ooit schreef: “Where there is sorrow, there is holy ground.” Deze woorden resoneren sterk met haar en vormen de basis van haar benadering en werkwijze.
My body thank you
For carrying this ache
For carring it, not like a burdun
But like a baby, like a gift
Like something that will change you
And keep changing you forever
Of course you would want to shut down
To close, contract
But I see how the grief grows yo
Shreds your sleep, drops you to the floor
You learn how it is to be a mother
Through know effort of your own
You are on board for a miracle
So big this invitation to love
Oh body, you would never ask for this
And yet you meet this grief
Every moment you find inner doors
You’ve never know they were there
And you swing them open
Not to ridge of yourself of the ache
But to granted for access
To know the grief completely
And let it re write you
Re make you, re birth you
To let it teach you
What it means to be alive
Foto’s designed by Freepik