Graag deel ik het persoonlijke verhaal van Femke, een verhaal dat me raakt. En tegelijk zo blij maakt! Want haar verhaal is het bewijs dat fysiek aan de slag gaan en fysieke bewustwording werkt.
Ze is letterlijk stappen gaan zetten (ruim 800 kilometer aan stappen…) om daarna figuurlijk stappen te zetten in haar dagelijkse leven in Nederland. Want het was tijd voor een verandering. Tijd om te doen waar ze al lang van droomde, maar niet durfde. Ze gooide haar leven om, nam drastische maatregelen. Om na de Santiago de Compostella, gek genoeg een geweldig pauzemoment vol nieuwe energie, te bouwen aan onder andere haar succesvol zelfstandig ondernemerschap. Het lijkt me mooi als haar verhaal jou vervolgens weer inspireert. Lees hier het verhaal van Femke’s fysieke bewustwording.
Femke: “Het begon met het lezen van een pakkend boek en een moment van inspiratie “dat lijkt me gaaf om te doen”. Vervolgens mijn karakter: als ik mij iets voorneem, dan realiseer ik het ook. En zo nam ik in het voorjaar van 2015 een besluit: ik loop in mei vanuit Saint Jean Pied de Port naar Santiago de Compostela, net iets minder dan 800km. Voor mij een ongekende fysieke uitdaging: ik ben geen fanatieke sporter en meer dan een 6 daagse trekking in Nepal heb ik nog nooit gedaan. Tot overmaat van ramp kreeg ik in maart veel last van mijn achillespezen en mocht ik niet meer trainen. Twee weken voor vertrek schoot het zelfs in mijn heup, waardoor ik even helemaal niet meer kon lopen.
Wanneer ik op 7 mei in de trein naar Frankrijk stap en uitgezwaaid word, heb ik geen idee hoe lang ik deze wandeling vol kan houden. Fysieke twijfels: zijn mijn achillespezen en heup wel klaar voor een lange tocht? Maar ook mentaal vind ik 800km niet te behappen. Hoe zorg ik dat ik vooral “geniet” en niet aan het “presteren” ben? Dat is voor mij essentieel, want de presteerder in mij heeft een sabbatical gekregen."
"Uiteindelijk liep ik in 7 weken in totaal bijna 900km, want ik ben na Santiago doorgelopen naar de zee. Blessurevrij en zonder blaren."
“Hoe doe je dat?”, is mij de afgelopen periode regelmatig gevraagd. De aanloop naar mijn reis wees er in elk geval niet op dat het zo voorspoedig zou gaan. Wel leerde ik tijdens de camino dat ook super getrainde mensen na een paar dagen niet meer konden lopen van de vele blaren op hun voeten. Terwijl ongetrainde mensen zoals ik wel door kunnen lopen.
Maar het was niet alleen maar makkelijk. Ik heb mijn achillespezen elke dag van die 7 weken gevoeld. En ondanks dat ik op deze reis niet wilde “presteren”, betrapte ik mezelf er af en toe wel op dat ik vond dat ik nog een paar kilometer verder moest lopen. Wel begon iedere dag steevast met een bodycheck om zo het juiste tempo te bepalen voor mijn stijve spieren. Na 15 km begonnen mijn achillespezen te irriteren, en hier luisterde ik dan naar. Ook ontdekte ik hoe bijzonder het herstelvermogen van het lichaam is. Soms dacht ik ’s avonds dat ik de volgende dag echt niet zou kunnen lopen. Maar de volgende morgen was de pijn toch verdwenen. Wonderlijk.
Wat heeft nog meer bijgedragen aan mijn blessurevrije wandelplezier? Letterlijk “opgeruimd” vertrekken. Starten zonder einddatum. Geen plan voor de dag zodat je op ieder moment kunt stoppen. Lief zijn voor jezelf onderweg. Aanwezig zijn in het moment. Genieten van de natuur en de mensen. Ook heerlijk was dat welverdiende biertje bij aankomst in het dorp waar ik die nacht besloot te gaan slapen.
Wat heb ik genoten. De ochtenden rond 7:00 uur starten, donker en stil vergezeld door slechts vele vogelgeluiden en de opkomende zon. Prachtige natuur, verlaten pittoreske dorpen, bijzondere ontmoetingen en vooral een simpel en primitief bestaan. Het past bij mij. En iedere stap die ik zette, bevestigde hoe ik de rest van mijn leven wil leiden. En daar heb ik terug in Nederland de nodige stappen voor gezet.”
Dan terug naar mij:
Ik spreek Femke regelmatig. Inmiddels ligt haar tocht al weer even achter zich. Maar nog steeds werkt haar wandeling door. Ze zet concrete stappen op zowel privé- als werkvlak. En ze zit in een flow, er komen mooie dingen op haar pad. Ik vind het bewonderenswaardig wat ze heeft gedaan. En wat zit ons lichaam toch vol met wijsheden… dat blijkt wel weer uit haar verhaal. Wat haal jij uit dit verhaal? Ik hoor het graag! En ben je nog op zoek naar inspiratie? Hierbij dan een viertal tips:
- Ga in gesprek met (onbekende) mensen, stel ze vooral veel open vragen zoals: Wat heeft jou geraakt in je leven? Wat heeft je gevormd? Wat zijn je dromen? Waar ben je trots op? Wat was het moeilijkste wat je gedaan hebt in je leven? Stel je open voor de antwoorden. Probeer echt te luisteren (durf dus stil te zijn) en niet direct in te vullen.
- Bezoek een museum of concert en deel wat je hebt ervaren
- Ga eindelijk eens die cursus doen waar je al een tijdje aan zit te denken
- Ga alleen op reis en verwonder je over alles wat en wie je tegenkomt als je alleen reist
Enjoy!
