Durf te vliegen
De laptop staat aan, een heerlijk kopje koffie naast me. Boeken ter inspiratie om me heen. Uitzicht op de prachtige tuin naast me. Ik hoor de vogeltjes fluiten. Kortom, ik zit er helemaal klaar voor. Klaar om flink wat meters te maken met het schrijven van mijn boek. Heerlijk zeg, zo even in alle rust. Om er in te komen, lees ik wat eerder geschreven stukken terug. En dan kijk ik nog eens naar de boeken die ik ter inspiratie heb meegenomen. Mijn oog valt op 1 van hen. Jeetje, wat een dik boek is dat zeg. Daar zal wel heel veel in staan wat heel boeiend en interessant is. Ik sla het open en lees allerlei verwijzingen naar wetenschappelijk onderzoek. Hmm, dat heb ik natuurlijk niet. Ik schrijf vooral uit eigen ervaring. Zitten mensen hier überhaupt wel op te wachten? Behoor ik niet veel wetenschappelijker te schrijven? Is wat ik schrijf wel goed genoeg? Oh en het is zo persoonlijk. Poeh, ik leg wel veel van mezelf bloot. En ik heb tegen al zoveel mensen gezegd dat er een boek komt. Dus ik kan echt niet meer terug. Na twee jaar werken aan iets moet het wel heel bijzonder worden. En straks krijg ik het helemaal niet af? Of valt het enorm tegen. Ik voel de paniek toeslaan. Ineens voel ik me heel naakt en kwetsbaar...
Kwetsbaarheid verbindt
Dat zegt Brene Brown in ieder geval. En ze deed er ook nog eens wetenschappelijk onderzoek naar. Zij wel. "Hou op", spreek ik mezelf toe. Kwetsbaarheid verbindt inderdaad. Niet alleen omdat Brene Brown er onderzoek naar heeft gedaan. Ik heb het zelf ervaren. Vaak al. Toen ik durfde kwetsbaarder te zijn. Me nog meer open te stellen. Werden mijn contacten nog mooier en intenser. En ja, er vielen er ook wat af. Maar is dat erg? Je kan nou eenmaal niet met iedereen je leven delen. Toch?
Dus waar ben ik dan bang voor?
Genoeg bewijzen dat het oké is om kwetsbaar te zijn en dus ook om mijn boek te schrijven met eerlijke verhalen. Mijn hoofd onthoudt echter niet alleen dat kwetsbaarheid mooi is. Maar ook die keer dat ik tijdens een dansvoorstelling een pas vergat. En hoe erg ik dat vond. Nee, in mijn hoofd zit ook die eeuwige criticus. Die zegt dat je moet oppassen. Dat afgaan pijn doet. Dat je niet mag falen. Dat je niet mag vallen. Dat je pijn moet voorkomen. Dat je beter voor de veilige weg kunt kiezen. Ok ok, ik hoor je. Ik waardeer het zelfs. Mijn criticus probeert mij natuurlijk te beschermen. Maar dat wil ik niet. Ik wil immers voluit gaan.. En dus kies ik toch liever voor de spannende route. Met kans op falen, met kans op afgaan. Met spanning die me af en toe benauwt.
Actie dus!
Ik zucht een paar keer en zoek dan contact met twee mensen waarvan ik weet dat ze mij steunen. Want inmiddels weet ik ook hoe fijn het is om niet alles alleen te doen.
Heel herkenbaar Ester, loop ik ook elke keer weer tegenaan, zegt mijn lieve collega ondernemer. Ze schreef zelf ook al twee boeken. Altijd dicht bij jezelf blijven. Het is een cliché, maar zo is het wel. Dit past bij je. De ander reageert direct via de app. Ester van jou wil ik juist een persoonlijk verhaal, geen moeilijk wetenschappelijk gedoe!
Er verschijnt een glimlach op mijn gezicht en vol goede moed begin ik te typen…
Overigens betekent dit dus niet dat wetenschap niet goed is. Dat hoor je mij uiteraard niet zeggen. En stiekem neem ik natuurlijk die wetenschappelijke achtergrond gewoon mee wanneer ik schrijf over emoties en hoe hier grip op te krijgen. Alleen is het niet wat IK nu te doen heb. Ik heb te schrijven over mijn ervaringen, van mezelf en wat ik tegenkom in mijn praktijk en mijn reizen. Ik kan weer contact maken met ik wat ik wil en voel. En luister niet naar de eeuwige criticus die alle beren op de weg ziet. Die bedank ik voor zijn moeite.
Herken jij die criticus ook?
Hoe spannend het kan zijn om echt te doen wat JIJ wilt? Als je schrijft, als je een training of presentatie geeft, wanneer je van baan wilt veranderen?
Wat mij helpt en jou misschien ook, is het volgende:
- Neem de tijd om even rustig te luisteren naar de criticus. Misschien zelf op te schrijven welke beren er zijn. Zijn er wellicht beren die echt belangrijk zijn?
- Zoek de stilte op, al is het maar een paar minuten. Sluit je ogen, leg je hand of twee handen op je hart en luister. Wat zegt je hart? Breng dan ook nog even je aandacht naar dat punt tussen je beide ogen. Wat zegt je intuïtie?
- Indien je nog wat bevestiging nodig hebt, zoek de mensen op waarvan je weet dat ze je steunen en achter je staan. Vraag om hulp
In de wereld van Vositivity
Naast het schrijven aan mijn boek ben ik met nog veel meer leuke dingen bezig. Zo gaf ik eind maart een masterclass aan ervaren coaches over fysiek werken. Het was zo leuk om mijn enthousiasme over mijn werkwijze te kunnen delen en anderen te inspireren!
Ik heb de smaak flink te pakken en er volgen dan ook nog 6 andere masterclasses dit jaar (zie schema hieronder). Verder gaf ik 8 april samen met mijn lieve collega en vriendin Suus de Jong voor het eerst een one day retreat samen. Niet alleen geniet ik van deze samenwerking, maar ook leer ik ervan. Door samen te werken worden je weer spiegels voorgehouden en word ik me bewust van hoe ik dingen doe. Of niet doe. Word ik opnieuw uitgedaagd in mijn creativiteit en hoe flexibel te zijn en tegelijk toch mijn eigen pad te blijven lopen. Het duurt nog even maar Suus en ik komen zeker terug met onze gezamenlijke programma’s.
Verder mocht ik dit jaar alweer prachtige reizen maken. Reisde ik naar het bijzondere land Sierra Leone voor het tv programma Eindelijk Thuis. En namen we mooie groepen mee naar Suriname en Kaapverdië. Kortom, veel om dankbaar voor te zijn!
En natuurlijk ben ik alweer druk bezig met de nieuwe planning en andere ideeën. Zo vind je binnenkort nieuwe data voor 2019 op de website. In ieder geval voor Suriname en Kaapverdie. En zijn we met nog iets anders spannend bezig…
In het kader van practice what you preach, en omdat ik mezelf ten doel heb gesteld dat er een Vositivity feest komt voor het einde van het jaar om zowel mijn boek als tien (!) jarige bestaan van Vositivity te vieren, ga ik een week heerlijke lessen volgen van Suus de Jong in Poros (Griekenland) en schrijven aan mijn boek. En wie weet wat daar weer voor leuke ideeën uit volgen 🙂
Bedankt voor het volgen van onze ontwikkelingen. Ik kijk er naar uit je (weer) te ontmoeten!
