Doelen stellen
Er verschijnt een glimlach op zijn gezicht, maar echt blij lijkt hij niet. Meer een lach als een boer met kiespijn. Hij beweegt onrustig op zijn stoel, kucht een keer, ademt een keer diep en dan komt het eruit…
Het is mij niet gelukt Ester, sorry. Ik heb me niet aan onze afspraak gehouden. Ik voel me er eigenlijk ook wel een beetje schuldig over. De vorige sessie beloofde ik je om echt beter voor mezelf te gaan zorgen. Maar het is mij niet gelukt. Er is altijd wel een excuus. De ene keer is mijn werk toch echt belangrijker. De andere keer die vriend die hulp nodig heeft. Het spijt me en hij kijkt me heel schuldig aan.
Daar is ie weer, dat schuldgevoel. Ik hoor en zie deze emotie zo vaak voorbij komen in mijn praktijk. Ook in mijn privé leven. Een emotie die mij blijft boeien. Ik schreef er al eerder over.
In bovenstaande situatie kan ik op meerdere dingen ingaan:
- Mijn cliënt hoeft zich uiteraard niet aan mij te verontschuldigen. Het is zijn leven en het is aan hem of hij de gemaakte afspraken na wil komen.
- We kunnen ingaan op het schuldgevoel. Waar komt dit vandaan, waarom voelt hij zich schuldig? En is het een schuldgevoel naar mij of naar zichzelf
- Waarom heeft hij niet voor zichzelf gekozen? Waarom krijgt hij het niet voor elkaar zichzelf op de eerste plaats te stellen?
In deze situatie kies ik voor een andere insteek. Wat overigens niet wegneemt dat bovenstaande punten niet van belang zijn. Sterker nog, hoe meer van jezelf te houden is een belangrijk terugkerend thema in mijn praktijk. En bij mezelf ook overigens 😉 Daarover een volgende keer meer.
Dit keer dus een andere invalshoek, namelijk de doelen zelf. Soms zijn doelen gewoon te groot, of te abstract. Beter voor jezelf gaan zorgen is daar een voorbeeld van. Want wat betekent dit concreet? Hoe ga je dit in de dagelijkse gang van zaken invoeren? Soms ook blijkt dat de gestelde doelen gewoon niet haalbaar zijn. Zo heeft deze cliënt zich voorgenomen elke dag oefeningen te doen van 20 minuten. In de vakantie was dat namelijk zo goed bevallen! Maar in de dagelijkse praktijk blijkt dit absoluut niet haalbaar.
En dan voel je je weer schuldig..
Gevolg van het niet behalen van je doelen is vaak dat je er dan ook nog eens van baalt en jezelf als het ware afstraft. Je schuldgevoel wordt groter en groter.. waarom heb ik mij niet aan mijn afspraken gehouden. Kan ik dit nou ook al niet? Zie je wel, ik ben waardeloos.. Niet echt een constructief.
Kortom, soms is het heel raadzaam je doelen opnieuw te formuleren. Dus vraag ik mijn cliënt hoe we voor haalbare doelen kunnen zorgen. Hij spreekt met zichzelf af dat hij elke ochtend 1 minuut aandacht besteed via een bodyscan (een fysieke oefening*) en dat hij op kantoor na de lunch de stilteruimte opzoekt om even tot rust te komen. Hij klaart er direct van op. Dat ga ik doen zegt hij! En een week later ontvang ik het blije bericht dat hij zich aan zijn ‘huiswerk’ heeft gehouden en dat het zo goed voelt. Heerlijk die haalbare doelen!
Welke doelen stel jij jezelf?
Hieronder een paar tips:
- Is het concreet? Weet jij wat je ermee bedoelt?
- Is het realistisch/haalbaar?
- Word je er blij van als je het gedaan hebt?
- Voor wie doe je het?
- Zoek een buddy (vriend, vriendin, partner) aan wie je je doel vertelt
Veel succes!
