Onrust
Hij praat. Over de perikelen van tegenwoordig. De uitdagingen. Dat het allemaal maar gek is en blijft. Lastig vaak. Om met het hele gezin zoveel thuis te zijn. Een weg te vinden. Een plekje voor iedereen. Hoe zijn puberkinderen regelmatig korte lontjes hebben en hij ook. Maar ach, we komen er wel doorheen he. Er zijn altijd ergere dingen op de wereld. We moeten ook maar een beetje relativeren.
Ik kijk en luister naar hem. Aan de inhoud valt niet zoveel op. Zou je haast denken dat alles gewoon goed gaat. Tegelijkertijd zie ik – als ik goed kijk – hoe zijn ogen alle kanten uitschieten. Hoe hij onrustig op zijn stoel heen en weer schuift. Oplettend haast. Of er elk moment iets kan gebeuren. Ik vraag hem hoe hij zich voelt.
‘Nu bedoel je’? Vraagt hij en ik knik. ‘Poeh, wel een beetje moe denk ik. Het is best onrustig allemaal…‘En eigenlijk ben ik ook best een beetje van slag’, vervolgt hij. ‘Gisteravond kreeg ik een heftig bericht. Over een vriend. Met spoed opgenomen in het ziekenhuis. Een hartstilstand. Zo ineens. Dat hakte erin…
Ik zie hoe het hem raakt en blijf even stil. Hij ademt een paar keer diep in. Maar hij ademt niet uit. Alsof zijn ademhaling blijft steken.
‘Ja, het kan zomaar gebeuren he. Bij mij ook’, zegt hij na een tijdje lachend. De lach brengt mij in de war. Er is namelijk niks grappigs aan dit verhaal.
Ik vraag naar zijn lach. ‘Doe ik dat’? vraagt hij. Ik knik. Hij laat het even op zich inwerken.
‘Als het over mij gaat, vind ik het denk ik spannend. Dat is ongemakkelijk. En door te lachen denk ik dat ik het makkelijker maak. Voor jou en voor mij. Dat het luchtig wordt zeg maar. En dat we het er maar niet te lang over moeten hebben. Ik luister liever naar de ander. Dat vind ik makkelijker.’ Hmmm, interessant, denk ik en ik vraag hem wat hij denkt daarmee te bereiken. ‘Dat weet ik eigenlijk niet’, zegt hij. Ik denk dat ik het daarmee makkelijker wil maken voor ons beide. En zo in contact wil blijven.
Uit contact, weg van het gevoel
Bovenstaande is een fragment uit een van mijn coachsessies. Wanneer het echt persoonlijk wordt, wanneer iets hem diep raakt, vindt hij het spannend worden. Zijn ongemak uit zich in lachen. Met als doel de relatie goed te houden. Maar het tegenovergestelde gebeurd. Hij maakt als het ware geen contact meer met zichzelf. En ik – zijn gesprekspartner – raak in de war. Kortom, we raken de verbinding juist kwijt. En dat is nou juist wat hij niet (meer) wil. Doordat ik hem confronteer met dingen die ik bij hem zie, wordt hij zich bewuster en bewuster. In deze confrontatie neem ik mee wat ik fysiek zie gebeuren.
Bewustzijn (van je lichaam) is de eerste stap naar verandering
Soms hebben we het nodig dat mensen ons feedback geven, spiegels voorhouden. Om te kunnen groeien, te veranderen. Vaak kijken we bij verandering naar de mentale verandering, luisteren we naar wat iemand zegt. Vaak geeft het lichaam echter veel sneller antwoord. Zoals in bovenstaande voorbeeld de ademhaling veel laat zien.
Ben je zelf coach? Of ervaar je ook dat je soms ‘uit verbinding’ gaat terwijl je dit helemaal niet wilt? Let dan eens niet op de inhoud, maar op het lichaam. Grote kans dat – net zoals in bovenstaande situatie – je iets kunt waarnemen in houding of ademhaling.
En wil jij zelf een coachsessie? Of als coach leren hoe je meer met en vanuit het lichaam kan werken? Vraag gerust om info via info [at] vositivity.nl of stuur een bericht aan 0652478247. Ik ontmoet je graag. Vanuit mijn coachpraktijk in Amsterdam of op locatie. Ook kan je online yogaspecials bij mij volgen, om meer te leren over de verbinding tussen lichaam & geest.
Ester Vos, auteur van Vliegen zonder te zweven. De reisgids waarmee je de sprong maakt van denken naar voelen.
DARE TO FEEL. Echt, je leven wordt er een stuk aangenamer van.
